ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

(σχετικά με το νόημα τής εορτής των Χριστουγέννων) .

Έρχεται πάλιν η μεγάλη Εορτή.

Χριστούγεννα .

Και όλοι σπεύδουν , συστρατεύονται , συντρέχουν στην δημιουργία ενός κλίματος εορταστικού . Ομαδική φόρτιση. Με τραγούδια, στολίδια,  βεβιασμένη χαρωπή διάθεση, αναπαραγόμενη ποικιλοτρόπως και επιμόνως αλληλοϋποβαλλόμενη .

Έρχονται Χριστούγεννα. Να χαρούμε ! Πρέπει να το γιορτάσουμε.

Να ζήσουμε λαμπερή εορταστική ατμόσφαιρα με κάθε τρόπο ˙ για όσες ώρες , ημέρες κρατάει η εορτή.

Και μετά; Μετά τι γίνεται;

Όταν σβήσουν τα λαμπιόνια και αδειάσουν τα πιάτα και τα ποτήρια και όταν πάψει η μουσική ….

Τι γίνεται τότε ;

Καθένας που έχει ζήσει τέτοιες εμπειρίες, γνωρίζει το εσωτερικό κενό , το άδειασμα , που διαδέχεται την έντονη φόρτιση των εορταστικών ωρών και ημερών.

Είναι δυνατόν να είναι αυτά τα επιφανειακά πανηγυρικά ξεφαντώματα το νόημα τής εορτής των Χριστουγέννων ;

Όχι βέβαια .

Όχι . Δεν είναι αυτό η εορτή τού Χριστού, δεν είναι Χριστούγεννα αυτό.

Αλλού , αλλιώς ανιχνεύεται , βιώνεται η χαρά τής Γέννησής Του .

Μάλλον είναι καιρός πια να προσπαθήσουμε επί τέλους σοβαρά να αποκοπούμε από αυτήν την ατμόσφαιρα τής “παγκοινωνικής” λαμπερής πανήγυρης, τής ευωχίας και τής αστραφτερής φεγγοβολής .

Ας προσπαθήσουμε ο καθ’ένας μας να μείνει με την γεύση των ψαλμάτων τής Εκκλησίας και τα μηνύματα των αναγνωσμάτων Της ˙  μήπως και μπορέσει να περάσει μέσα του το ειρηνικό βίωμα τής αγάπης και τής συγχωρητικότητας .

Τής αποδοχής και τής περιχώρησης των άλλων, τού κάθε “άλλου” ˙ ανεξαιρέτως ˙ τής χωρίς όρους και επιφυλάξεις συγχώρεσης από βάθους και μέχρι βαθυτάτου βάθους τής ψυχής.

Μήπως και μπορέσει καθ’ ένας μας να βιώσει αληθινά πνεύμα μετανοίας, μήπως και υποψιαστεί τελικά τι θα μπορούσε να είναι και σε αυτόν η ταπείνωση ˙ η “κατά Χριστόν αγία ταπείνωση” , όπως λέγει ο Όσιος Σιλουανός .

Ναι ˙ ας μην αρκεσθούμε στην επίπλαστη χαρωπή φτιαχτή ατμόσφαιρα των εμπορικών κέντρων και των στολισμών ˙ μήτε στην “εύκολη”, επιφανειακή κατάνυξη , που μπορεί με αυθυποβολή να “αποσπάσει” κάποιος από την ατμόσφαιρα των ιερών ακολουθιών.

Είθε να μπορέσει κάθε ένας μας να βιώσει (όσο γίνεται, στην δεδομένη κατάστασή του) την εορτή τού Χριστού ως γεννομένου  ˙ που τώρα πάλι και πάλι γεννάται ˙ τού αληθινού Χριστού τής ταπείνωσης και τής συγκατάβασής Του, στην κατ’ επιλογήν Του αποδοχή τής εξουθενωτικής φάτνης, τής παγωνιάς τής σκληρής απόρριψης και τού μισάνθρωπου αποκλεισμού ˙ και παρά ταύτα ανέκκλητα Ελεούντος .

Ναι και να μείνει ει δυνατόν καθ’ ένας μας μόνο σε αυτά.

Χωρίς να επιτρέψει στο πανηγυρικό κλιμα να εκτοπίσει κατά το ελάχιστο από την ψυχή του την αναζήτηση τής ειρηνοποιού μετάνοιας και ταπείνωσης , τον στοχασμό πάνω στα ουσιώδη μηνύματα τής Γέννησης και τής Έλευσής Του . 

Κάποτε , κάπως ακούστηκε κάτι σαν ευχή (;) : μακάρι να ήταν τα Χριστούγεννα, να κράταγαν με αυτή την εορταστική ατμόσφαιρα χαράς και αγαλλίασης όλον τον χρόνο. Κάποιοι βέβαια αντέτειναν το προφανές ότι, ένα από τα κυριώτερα χαρακτηριστικά τού εορταστικού χαρακτήρος ενός γεγονότος είναι η διαφοροποίηση από την μονότονη ομοιομορφία , η ρήξη τής μουντής συνέχειας τής καθημερινότητας . Εύλογη η αντίρρηση και προφανής η ορολογική προσέγγιση . Όμως και πάλι, κάτι πέραν αυτού :  η ιδιαιτερότητα τής Χριστουγεννιάτικης Εορτής είναι πολύ πιο πέρα από αυτά τα γενικά και τετριμμένα ˙  είναι όπως όλα τα πνευματικά γεγονότα, κυρίως μυστική . Βρίσκεται σε εκείνη την συρρίκνωσή μας μπρος στον γεννόμενο Χριστό, στην προσπάθεια μας να συλλάβουμε την ζώσα παρουσία Του , να Τον φέρουμε μέσα στην καρδιά μας ˙ αφουγκραζόμενοι με τούς ακουστικούς  πόρους τής ψυχής μας το μήνυμα τής Αγγελικής κλήσεως και προτροπής , υιοθετώντάς την ως διαρκή , συνειδητή βιωματική πράξη :

“Ας δώσουμε εμείς τα ατελή δημιουργήματα Δόξα στον Δημιουργό και Πλάστη μας Θεό, ας Τού δώσουμε ολόψυχα , ανεπιφύλακτα , και ολόκαρδα  έμπρακτα την Δόξα που Τού προσήκει.”

Και τα άλλα, παγκόσμια ειρήνη, ευτυχία πανανθρώπινη σε αέναη πανήγυρη εορταστική , θα προκύψουν ως παράγωγα επακόλουθα .

Κατά Θεϊκήν Υπόσχεση , καθ’ Υπερφυσικό Νόμο .

Είθε ! Γένοιτο , γένοιτο .

Αμήν .

Υ.Γ. Και ας μην ξεχνάμε ότι τα Χριστούγεννα δεν εγκλωβίζονται σε καμιάν ημερομηνία . Τι και αν στο ημερολόγιο αλλάζουν οι καταγραφές και οι ενδείξεις; τα Χριστούγεννα παρατείνονται και ανανεώνονται μυστικά, όσο ζητάμε τον Χριστό , όσο διψάμε να Τού δίνουμε χώρο στην εσωτερική μας φάτνη. Και με την έννοια αυτή μπορούμε να έχουμε αληθινά διαρκή, παντοτινά Χριστούγεννα ˙  Καλά Χριστούγεννα. Αμήν.

Δεκέμβριος 2020                                                               Χρίστος Γ. Χουτόπουλος .