Εδώ και επτά χρόνια είμαι ιερέας στο παρεκκλήσι των φυλακών Προύνκου στο Κίσιβο(σ.σ.Δημοκρατία της Μολδαβίας).Επειδή παράλληλα υπηρετώ και στην ενορία μου κάνω εκεί ακολουθίες τις Τετάρτες και τις Παρασκευές. Θέλω όμως να σας διηγηθώ κάτι που συνέβη το φθινόπωρο του 2008…..
Ένα διαφορετικό επισκεπτήριο περιμένει κάποιους ασθενείς σε νοσοκομεία, ένα επισκεπτήριο που εκείνοι ζήτησαν και περιμένουν με ανυπομονησία. Να τους γλυκάνει τον πόνο, να ξεχαστούν, να χαμογελάσουν, να ονειρευτούν, να παρηγορηθούν, να κλάψουν και –γιατί όχι;– να χορέψουν, να τραγουδήσουν.
Πιστεύω στο Θεό και πιστεύω ότι ο Θεός με «σχεδίασε» όπως είμαι.
Η θλίψη είναι κακό πράγμα. Αλλά πίσω απ’ αυτό, πίσω από τον πόνο, πίσω από την θλίψη, πίσω από την δοκιμασία, κρύβεται …
Μια σκέψη, μια πρωτοβουλία του Ηλία Κουνέλα (δεξιά) ζωντανεύει με την στήριξη του Εθνικού Θεάτρου σε δωμάτια νοσοκομείων. Οι ηθοποιοί, Στέλιος Ανδρονίκου (αριστερά) και Ιφιγένεια Γρίβα (κέντρο), συνοδοιπόροι του Ηλία Κουνέλα εξιστορούν σε ασθενείς έξι έργα της διαχρονικής λογοτεχνίας και παίζουν θέατρο σε μια σκηνή αλλιώτικη από τις άλλες.
Η δύναμη της αγάπης και η δύναμη της ψυχής έκανε πολλούς ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη να δακρύσουν
11 Ιανουαρίου 2015, (Κυριακή) στην Κάντζα – Αίθουσα Βηθεσδά (οδ. Κυκλαμίνων 3 ) 08:00–12:30: Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον Ι.Ν. Κοιμήσεως της Θεοτόκου. …
